ضرورت بررسی مفهوم بازتوزیع لنگر و تعیین مقدار (آزمایشگاهی و تئوری) آن در دال های سراسری پس تنیده با بتن خودمتراکم

دراختیارنبودن اطلاعات و عدم شناخت کافی بتن خودمتراکمپانویس{s e l f c o m p a c t i n g c o n c r e t e (s c c)} و پس تنیدگی در عملکرد سازه یی عرشه های یکسره ی پل های پس تنیده در جهان و ایران، انگیزه ی اصلی این نوشتار است. بدین منظور ابتدا مروری بر مفهوم بازپخش لنگر در آیین نامه ها برای بتن های معمولی (نیازمند به ویبره)صورت گرفته است. همچنین، برای بررسی عملکرد این نوع بتن در بازپخش لنگر و ارزیابی رابطه های موجود آیین نامه یی بتن های معمولی، دو نمونه ی آزمایشگاهی دال دو دهانه ی سراسری پس تنیده ی بدون پیوستگیپانویس{u n b o n d e d p o s t t e n s i o n e d t e n d o n} با بتن خودمتراکم به طول ۷٫۵، عرض ۱ و ارتفاع ۰٫۲ متر، ساخته و تا مرحله ی نهایی بارگذاری شدند. نتایج تحقیقات نظری و آزمایشگاهی نشان داد که استفاده از آیین نامه های فعلی دنیا برای تخمین مقدار بازپخش لنگر در سازه های بتن معمولی را می توان با اطمینان برای بتن خودمتراکم به کار برد.